نقل است که روزی یکی از اهل حال، در جمع اصحاب خود نشسته، آرزوی خویش را با ایشان در میان می گذاشت. می گفت: اگر خدای تعالی، مرا بین ورود به بهشت و خواندن دو رکعت نماز مخیر سازد، دو رکعت نماز را بر ورود به بهشت ترجیح می دهم. چون علت را از وی پرسیدند، گفت: زیرا در ورود به بهشت به حظّ خود و در دو رکعت نماز، به حق قادرِ بی نیاز مشغولم. این کجا و آن کجا.؟
منبع: کشکول شیخ بهایی ص 27 و 28
درباره این سایت